Xillio's Unified Data Model

Van floppy disk naar een datamodel
De uitwisseling van informatie is altijd een hoofdthema van informatietechnologie. In de jaren '80 begon dit met een eenvoudige bestandsuitwisseling op floppy disks. In de jaren '90 werden de dominante methoden voor uitwisseling van informatie e-mail en ftp.

Het duurde tot jaren 2000 dat leveranciers standaard API's (vaak SOAP) implementeerden. Hoewel veelgebruikt (zelfs tot vandaag) leidde deze leverancierspecifieke aanpak tot een gefragmenteerde markt waarin het moeilijk is om informatie in of uit systemen te krijgen.

Terwijl het uitwisselen van informatie verbeterde voor markten waarin gestructureerde content een belangrijke rol speelde, bleef ongestructureerde content (bijvoorbeeld documenten en bestanden) problematisch. Een belangrijke poging om informatie uitwisseling tussen repositories voor ongestructureerde inhoud te standaardiseren werd gedaan met de CMIS-standaard. Helaas werd deze norm nooit wijd aangenomen. Het leek complex te zijn, leveranciers hadden verschillende standpunten over het implementeren ervan, en hadden niet een gestandaardiseerde manier om de werkelijke content weer te geven.

Xillio lost nu het laatste stuk van de puzzel op met het Unified Data Model: een gestandaardiseerde manier om content die werkt op basis van een zeer eenvoudige maar krachtige cloud API.

De UDM maakt het concept content-as-a-service mogelijk. Gebruikers hebben hierbij rechtstreeks toegang hebben tot content via bedrijfs- en privé applicaties on premise en in de cloud, zonder dat zij zich zorgen hoeven te maken over waar de content zich precies bevindt